Story of life cz.7

Piszesz opowiadania? Weź udział w konkursie :) *klik*

Wysyłajcie swoje opowiadania na email : elo.kochanie@wp.pl Tylko proszę Was wysyłajcie już opowiadania w całości!:) Wszystkie zostaną opublikowane i pamiętajcie się podpisać!

CZĘŚĆ SIÓDMA

Amelia szła z Karoliną szkolnym korytarzem. Rozmawiały o tym jak w sobote poznała przyjaciół Adam.Nagle usłyszała jego głos. Odwróciła się i zobaczyła swojego Ukochanego.Podszedł do niej.Pocałowali sie delikatnie .Byli w szkole więc robili to szybko , bo nauczyciele nie należeli do tolerancyjnych.

 -Jaką lekcje ma najcudowniejsza dziewczyna pod słońcem.? -zapytał obejmując ją w pasie. Karolina poszła do kuzynki na ławke zostawiając ich `samych`.

-A skąd mam wiedzieć .? Nie znam jej. -odpowiedziała robiąc zdziwioną mine .

Zaśmiał się .

-To Ty kochanie  -dał jej buziaka w policzek .

-Uwielbiam Twoje poczucie humoru. Ja najcudowniejsza.. haha.-Zadrwiła z jego określenia.

-Nie śmiej się . Jesteś najcudowniejsza , najwspanialsza , najcudowniejsza .Więc co teraz masz.?

-Historie.-powiedziała krzywiąc sie.

-Uuu..ja już ide do domu.

 Rozmawiali do końca przerwy. Gdy zadzwonił dzwonek pożegnali się. Poszła w strone schodów ,gdzie natkneła sie na Monike.

-Widzę , że nie dotarło do Ciebie to co Ci powiedziałam . Odwal się od niego…! Suko..-syknęła z nienawiścią.

-To Ty odwal się odemnie !.Jeżeli Adam chce być ze mna to jego wola  i nie zmusisz ,go by był z Tobą.

 Monika zmierzyła ją.

-Będąc z Tobą chce poprostu wzbudzić moją zazdrość.

-Nie pochlebiaj sobie. Jesteś załosna.-odpowiedziała Amelia i weszła po schodach omijając ja .Monika poszla za nią i zatrzymała ja lapiąc za nadgarstek i odwracając w swoją strone mocno szarpiąc.

-Albo ,go zostawisz albo pożałujesz że żyjesz. Wybieraj. 

-Nie będe nic wybierać . A Ty mi nie groź , bo wcale się Ciebie nie boje .

-Jeszcze zobaczymy..-żuciła Monika. Odwróciła się napięcie i poszła korytarzem.

 Amelia weszła po schodach . Staneła przed klasą i otworzyła drzwi . Była zdenerwowana .

-Przepraszam za spóźnienie ..-burkneła.

-Co Cie Hofman ważnego zatrzymało.? -spytała nauczycielka spoglądając na nią spod dużych okularów.

-Nic ważnego ..-powiedziała i usiadła na krześle w ławce obok Karoliny .

-To pewnie dlatego ,że tak pilnie powtarzałaś materiał. Prosze Hofman ,do odpowiedzi .

 Amelia spojrzała się na nauczycielke jak na idiotke.

-Ale..ja nie umiem.

-To już  nie mój problem.

 Amelia wstała i podeszła z zeszytem w reku do biurka nauczycielki.

-Podpadłaś Hofman.! -krzyknął Maciek z ostatniej ławki . 

-Daruj sobie -wycedziła przez zęby żucając w jego strone piorunujące spojrzenie.

 Nauczycielka zadawała pytania Ameli. Na wiekszość nie znała odpowiedzi, ale coś powiedziała.

-2-..siadaj Hofman .-oddała jej zeszyt i wpisała ocene do dzienika.

-Amielia mam na imie..Proszę pani.-nie lubiła ,gdy nauczyciele mówili do niej po nazwisku.Usiadła ponownie na miejscu.

Nauczycielka już nic nie powiedziała.Wpisała ocene do dzienika i przeszła do tematu lekcji .

-Zatrzymała mnie ta idiotka ,Monika -mówiła po ciuchu Amelia robiąc notatke.

-Co chciała .?-zapytała Karolina przerywając pisanie .

-Groziła,że jeżeli nie rozstane się z Adamem to pożałuje -szeptała Amelia.

-Ona jest śmieszna..-stwierdziła Karolina zapisując coś w zeszycie . 

-Wiem..I mam ją gdzieś.

-Uciszcie się.-doczepiła się nauczycielka.

 Reszte lekcji przesiedziały cicho.Gdy zadzwoniła dzwonek jak najszybciej wyszły z klasy .Amielia miala już dość słuchania uwag historyczki i nawet nie zapisała pracy domowej . Opuściła szkołe sama ,bo Karolina zostawała we wtorki na dodatkowe zajęcia z muzyki.Przed szkołą czekał Adam . Usmiechneła się na jego widok i przyspieszając kroku podeszła do niego. Za plecami chował roże która wręczył jej ,gdy staneła na przeciwko niego.

-Ostatnio łancuszek ,dzisiaj róza. Czy Ty mnie przypadkiem nie rozpieszczasz.?-zapytała obejmując swojego chłopaka. Ucałował ją w policzek i z uśmechem odpowiedział.

-Wkońcu jesteś moją księżniczką. 

 -Kocham Cię. -powiedziała Amielia .

-Ja Ciebie Też Kocham .

Staneli na środku chodnika i zaczeli się czule całować.Usłyszeli męski głos. Odrwórcili sie równocześnie. W ich strone szedł uśmiechnięty Damian.

-Nie zjadajcie się tak w miejscu publicznym . Demoralizujecie nieletnich.-powiedział podając ręke najpierw Ameli ,a potem Adamowi .

-Zazdrościsz . Też byś tak chciał.-szturchnał Damiana Adam .

-Tylko troche. A tak wogóle to ładnie wyglądacie ,gdy się tak migdalicie.-stwierdził Damian.

-Dobra , nie podlizuj się. Co chciałeś.? -zapytał obejmując Amelie w pasie i przyciągając do siebie.

-Pożyczysz mi na piątek motor.?-zrobił firmowy uśmiech unosząc brwi do góry.

-Wiedziałem.

 Amielia stała i słuchała rozmowy ukochanego i jego przyjaciela. 

-No zgódź się wkońcu Kochanie..-odezwała się zniecierpliwiona.

Adam spojrzał raz na nia , raz na Damiana.

-Przeciez nic się nie stanie . Najwyżej troche,go podrasuje..-stwierdziła.

-Amielia..nie pomagasz.-wycedził przez zęby.

 Adam zaśmiał sie widząc jak wysila się by przekonac go do pożyczenia tego motoru.Wyjął z kieszeni kluczyli i podał mu .

-Masz i się ciesz. 

-Haha .Dzięk Stary.! -ucieszony poklepał o po ramieniu i puścił oczko do Ameli.

 -Nie podrywaj mi dziewczyny .-zauważył to Adam i udając zazdrość zmierzył go.-Myślisz że Ci pożyczyłem motor to jesteś fajny.? 

-Ogarnij się .-odpowiedział na to Damian . 

 -Boże..Ja idę do domu. Już nie moge Was słuchac .-powiedziała Amelia łapiąc się ręka za głowe i ruszyła chodnikiem .

-Widzisz spłoszyłeś mi dziewczyne…Kochanie poczekaj. -dogonił ją Adam. Damian pomachał im uśmiechając się .

-Jesteście jak dzieci.

-Taak źle .?-zrobił załamaną mine chwytając ją za dłoń.

-Gorzej.

Pamiętnik Ameli .

 Szczęście jakie dostałam nie oddałabym nikomu . Za żadne skarby . Bo to On jest moim szęściem i rozświetla jak słońce nawet najpochmurniejszy dzień .

 Mam wrażenie,że to wszystko to sen , a za chwile obudze sie i czar pryśnie. Ale nie chce się bać . Pragne żyć chwiłą przepełniona dogłebnie ta radością.

 Jakiś czas temu bardzo chciałam pokochać by móc dowiedzieć się czym jest miłość . Ale teraz kocham tak bardzo ,że nie potrafie tego opisać i wciąż nie wiem tak naprawde czym jest miłość. Bo miłości nie da się zrozumieć Teraz to wiem .Jest w każdym z nas .Odczuwamy ją gdy na naszej drodze stanie ta druga połowa dla której gotowi jesteśmy na wszystko jak ja teraz. 

 A wtedy nasze życie nabiera barw i mamy ochote lecieć ponad ziemią . Jesteśmy jak nowo narodzeni gotowi do odkrywania nowych lądów . Bo miłość odwzajemniona ma to do siebie ,że otwiera oczy ludzi na piękno ukryte w każdej rzeczy stworzonej przez Boga..

 Zamkneła pamiętnik i schowała ,go do szuflady w biurku . Z komputera leciała muzyka.Zerkneła na godzine. Była 17.00 .Około 18 miał przyjść Adam.

Poszła więc przygotować na to rodziców.

 Zapukała do drzwi ich sypialni . Usłyszała `prosze` wypowiedziane przez jej mame więc weszła. Leżeli na łożku przytuleni do siebie i ogladali telewizje. 

Weronika siedziała pomiędzy nimi. Bawiła się maskotkami.

-Co tam córcia.? 

Chwile się wachała zanim zapytała.

-Moze ktoś do mnie przyjść. ?

-A kto.?-zaciekawiła się mama.

-Mój…chłopak.

Rodzice spojrzeli po sobie i uśmiechneli się .

-Chętnie ,go poznamy.-powiedział tata. 

Poczuła ulge.

-To fajnie. Będzie za godzine. -uśmiechnięta wyszła z pokoju rodziców. 

 Wróciła do swojego .Przebrała dresy na spodnie jensowe pośpiewywując pod nosem. 

Czekała na Adama w miedzy czasie odrabiając lekcje. Około godziny 18.00 zadzwonił dzwonek do drzwi . 

Poszła do przedpokoju . Rodzice siedzieli w kuchni.Otworzyła drzwi i zobaczyła Adama. W ręce trzymała bukiet kwiatów. 

-Znów kwiaty.? -powiedziała na przywitanie.

-Tym razem nie dla Ciebie. -Dał jej buziaka w policzek. 

 Zamkneła za nim drzwi. Zdjoł buty. Złapała go za ręke i poszli do kuchni . 

-Dzień dobry -powiedział dość niepewnie .

-To mój chłopak ..Adam.-przedstawiła ,go Amelia. 

 Podał jej mamie kwiaty i uścisnął ręke jej ojca.

-Dziękuje . -powiedziała zadowolona mama.

 -My pójdziemy do mojego pokoju .-powiedziała Amelia.

Pociągnąła ,Adama za sobą.Weszli do pokoju ,całując sie . Stała oparta o ściane ,a Adam całował ją po szyji .Czuła jego zapach ,który od pierwszego zblirzenia tak bardzo polubiła . Przytułiła się do niego zamykając na chwile oczy i zapominając o wszystkim.

Wspieła się na palcach i pocałowała ,go w policzek .

-Włącze film. 

 Usiadła przed komputerem. Podszedł do niej .Położył ręce na jej biodrach i wziął ją na kolana.

-Nie sądzisz,że to przeznaczenie nas połączyło.?-zapytał przytulając się do niej. 

-Myśle ,że to najpiękniejsza rzecz na świecie spotkać osobe która daje tyle szczęścia . Nie wiem czy to przeznaczenie ,czy może los tak chciał .Wiem ,że Cie Kocham i jesteś dla mnie wszystkim.

Odwróciła głowe patrząc mu głęboko w jego piwne oczy. 

 Pocałował ją , a ona oddawała jego czułe pocałunki.

Leżeli na łóżku i ogladali film na komputerze.Film się skończył ,a oni nie wiedzieli o co w nim chodzi. Większość przegadali co chwile się całując.

-Przez Ciebie nie wiem jak się skończył -powiedziała z wyrzutem Amelia zapalając światło. 

-A wiesz wogole o co w nim choziło .?-rzucił w nią poduszką. 

 Trafił prosto w głowe. Staneła potargana pare kroków od łożka.Odżuciła uderzając go w tors.Podeszła do komputera i wyłączyła go. 

-Kochanie…-zawołał ją podchwytliwie.

 Odwróciła głowe jego strone , a wtedy znów dostała z poduszki .

-Przestań Adaś .Nie pozwalaj sobie . 

-A co mi zrobisz jak nie przestane.? -stanął na przeciwko niej. 

-Jeszcze nad tym nie myślalam..hm..pójde za głosem intuicji .

-Chyba nie zdąrzysz. 

 Złapał ją za nogi i przewiesił przez ramie. 

-Aaa..-pisneła .

-ha.! I teraz mi nic nie zrobisz. -powiedział triumfującym głosem. 

-Pożałujesz Adaś.-zagroziła .

-Uwielbiam gdy do mnie mówisz Adaś. 

 Położył ją na łóżku .Nachylił sie nad nią i pocałował delikatnie. A wtedy ona bez zastanowienia ugryzła go z całej siły jego dolną warge.

 Jęknał z bólu i odskoczył od niej. 

-Haha. Mówiłam że pożałujesz -śmiała się widząc jego zkwaszoną mine.

-To był podstęp. 

-Ja się tylko odgryzłam. 

-Aż to poczułem..

CDN.

Magdalena