Pamiętnik Zuzy cz.23

Wysyłajcie swoje opowiadania na email : elo.kochanie@wp.pl Tylko proszę Was wysyłajcie już opowiadania w całości!:) Wszystkie zostaną opublikowane i pamiętajcie się podpisać!

CZĘŚĆ DWUDZIESTA TRZECIA

Zdziwiona tą sytuacją ruszyłam prostą ścieżką do domu. Całą drogę zastanawiałam się, co tak w zasadzie się dzieje. Nie wątpiłam w miłość, ani też w przyjaźń. Dobrze wiedziałam czego chcę, ale sprawy same zaczęły się dziwnie komplikować. Przecież Sebastian był moją miłością, kochała Go, a Mateusz, najlepszy przyjaciel jakiego mogłam znaleźć. Wyrwałam się z tych myśli wchodząc cicho do domu. Nie chcąc obudzić rodziców ściągnęłam buty na palcach zmierzając do góry. Nagle za sobą usłyszałam głos taty : 

- Ładnie to się tak wraca do domu, co nie ? - zaśmiał się siedząc w kuchni.

- Taa, a co ty tu robisz ? - zapytałam . 

- Głodny się zrobiłem, więc zszedłem coś przekąsić. - rzucił podając mi jabłko. Usiadłam obok niego wciągając nocny posiłek . Rozmawialiśmy tak przez dość długi czas, o wszystkim. Nawet nie spodzialiśmy się, gdy po schodach zeszła mama pytając , co my tu robimy o tej porze. Wszyscy rozeszliśmy się do siebie uciekając przez złą mamą . Wpadłam jak szalona do pokoju siadając na łóżku. W głowie wciąż miałam dzisiejszą noc, ale nic to . Położyłam się spać słodko zasypiając. 

 ***

Rano przebudziła mnie mama, która weszła do pokoju odsłaniając mi rolety z okien. Nie działały na Nią moje słowa , krzyki i chowanie głowy pod kołdrę. ' Kac morderca ' powiedziała wychodząc . Wtedy znów zabrakło mi opieki Sebastiana. Przecież powinien tu być, zawsze dawał mi swoje leki przeciwbólowe , przygotowywał swoje pyszne śniadania, był taki słodki stojąc przede mną w samych szortach. Spojrzałam przez okno przyglądając się zmierzającym ludziom. Sam pośpiech na ulicy i zero uśmiechu na ustach. Kiwnęłam głową idąc na śniadanie. Zjadłam jakąś szybką bułkę i haustem wypiłem gorącą herbatę. Poszłam się wykąpać z radością wskakując do wypełnionej wodą i pianą wanny. Ubrałam się, uczesałam i z lekka pomalowałam. Wszystko to robiłam na szybko, by jak najprędzej zobaczyć Sebę. Ubrałam buty, po czym wyszłam z domu. Nie minęło kilka minut, a już stałam pod Jego drzwiami oczekując Jego wyjścia. Otworzył Jego mama, uśmiechnięta w czerwonym fartuchu .

- Słucham Cię ? - powiedziała spokojnym głosem. 

- Dzień dobry. Ja do Sebastiana ..

- Nie ma ! - krzyknął gdzieś z wnętrza domu ojciec.

- Oj, jest, jest. Poczekaj w ogrodzie. O, tutaj - powiedziała wskazując na bujaną ławkę - a ja go zaraz zawołam.

Zrobiłam jak kazała, mimo to dziwnie czułam się oczekując Jego, a za oknem czuć na sobie spojrzenie Jego ojca. Zastanawiałam się za co On mnie tak nienawidzi . Nie zdążyłam dojść do jakiejkolwiek odpowiedzi, gdy z domu wyszedł Sebastian. 

- Kochanie! - krzyknęłam podbiegając do Niego i dając mu słodkiego buziaka w usta. 

- No cześć. - powiedział przytulając mnie do siebie. - Przepraszam za wczoraj, więcej się to nie powtórzy. 

- Nie ma sprawy. - odpowiedziałam biorąc go za rękę. 

- Park ? - zapytał całując mnie w czoło. 

- Jak zawsze o tej porze. 

Szliśmy ulicą śmiejąc się w najlepsze, opowiadaliśmy jakieś niestworzone historie i kontynuowaliśmy wygłupy. Przechodząc obok pksu wybiegła z Niego Miśka. Laska z wczorajszej imprezy. 

- Cześć. - powiedziała słodko się uśmiechając.

- No nie wiedziałem, że takie dziewczyny tutaj macie . - powiedział Seba śmiejąc się.  Z całej siły uderzyłam go z łokcia w brzuch do tego stopnia, że aż zaczął piszczeć. 

- Spadaj ! - powiedziałam omijając pustaka szerokim łukiem. 

- Przecież jestem teraz z Wami. Idziecie do parku ? To czekajcie, ja też idę. - powiedziałam idąc za nami. 

- Nie ma takiej opcji. Idź sobie sama, ja się z Tobą na ulicy nie pokażę, wybacz. - rzuciłam zmierzając przed siebie . Oczywiście, jakby to nie było Sebastian dotrzymał Jej towarzystwa. Weszłam do parku przysiadując się do grupy. 

- Gdzie Seba ? - zapytał Roman . 

- Idzie z Twoim plastikiem . - rzuciłam siadając obok lasek. Nagle Roman ruszył w ich stronę wchodząc pomiędzy i dość głośnym tonem powiedział ' odpierdol się od Niej ' . 

- Ej, koleś wyluzuj . - usłyszałam z ust Sebastiana.

- Spokojnie . - rzuciłam biorąc Sebastiana do siebie. Chwilę później dotarł do Nas Mateusz. Ukradkiem spoglądałam na Niego nie wiedząc jak się zachować. Zachowywał się tak, jakby pomiędzy nami nic się nie stało . Gdy wszyscy ruszyliśmy obejrzeć nowego bmx'a Kuby złapałam Mateusza za ramię. 

- Co jest ? - zapytałam. 

- Nic. Toczy się. - odpowiedział .

- Możemy pogadać  ? 

- Jasne. 

Poszliśmy usiąść na jednej z ławek naprzeciw grupy. 

- Wiesz .. - zaczął - nie chcę żebyś była oszukiwana. 

- Przez kogo? 

- Przez miłość swojego życia . 

- Nie rozumiem .. 

- Pogadaj szczerze z Sebastianem, chyba jest Ci winien wyjaśnienia. 

- Jakie wyjaśnienia ? 

- Jak ci wytłumaczył nieobecność na wczorajszej imprezie, no jak ? - zapytał . 

- Musiał coś pomóc w domu, chyba ojcu . 

- Pomóc, dobre sobie. - zaśmiał się, po czym wstając wziął mnie ze sobą do grupy...

CDN.

Zuza