Pamiętnik Zuzy cz.29

Wysyłajcie swoje opowiadania na email : elo.kochanie@wp.pl Tylko proszę Was wysyłajcie już opowiadania w całości!:) Wszystkie zostaną opublikowane i pamiętajcie się podpisać!

CZĘŚĆ DWUDZIESTA DZIEWIĄTA

Ze zdziwioną miną odeszłam idąc do naszego stolika. Wypiłam jakiegoś drinka , po czym wtuliłam się w ramiona Sebastiana. Nie wierzyłam, że mógłby On coś ukrywać. Zachowywał się normalnie, tańczył, śmiał się, śpiewał. Impreza była jedną z tych udanych. Niestety, dziś, jak nigdy dotąd musieliśmy wcześniej skończyć melanżowanie, ze względu na jutrzejsze zajęcia w szkole, nowej szkole . Coś koło północy całą paczką wyszliśmy z klubu. Niektórzy już wężykiem podążali nieustannie do domów. Trzymałam Sebastiana za rękę namiętnie całując go w usta.

- Ej, mała . Jedziemy ! - krzyknął brat wsiadając do auta. 

- Przejdę się . 

- Dalej, wskakuj. - naciskał .

- Jedź z nimi . - powiedział Seba całując mnie w czoło . - Jutro się zobaczymy . 

- No dobrze . - odpowiedziałam idąc do samochodu . 

Ruszyliśmy, prawie że ze zmęczenie opadłam kumplowi na ramię zasypiając, mimo to nadal czuwałam. W pewnej chwili wyrwałam się z ' niby snu ' . 

- Mikołaj ! Przecież ty piłeś ! - krzyknęłam tak głośno, że wszyscy odwrócili się spoglądając na mnie . 

- Nic wielkiego, i tak już jesteśmy pod domem . - odpowiedział . Wszyscy, na własnych siłach wyszli z auta. Kamil i Norbert ruszyli już do swoich domów zaprzeczając jakiegokolwiek odwiezienia ze strony brata. Cicho weszliśmy do salonu, zdjęłam buty na palcach idąc po schodach . 

- O której to się wraca ? - usłyszeliśmy z kuchni głos taty. 

- Zabawa w ciągu roku szkolnego ? - dopowiedziała mama . 

- Na przywitanie jakże niesamowitego i pracowitego roku szkolnego . - dopowiedział im Mikołaj ciągnąc mnie na górę. Weszliśmy do Jego pokoju . 

- Co jest brat ? - zapytałam siadając na Jego łóżku . 

- Uważaj na Niego . 

- Proszę Cię, skończ już . - powiedziałam kierując się do drzwi. Stanął przede mną  silnie oddalając mnie od drzwi. Wiedział, że nie mam z Nim szans tak więc wykorzystywał to w każdej chwili. 

- Ja dopiero zaczynam , a On - jest kłamcą. Radzę Ci z Nim szczerze porozmawiać . 

- Dlaczego ty Go tak nie lubisz ? Przecież nawet słowa nie zamieniliście.

- I nie zamienimy ! Nigdy . Dobranoc . - powiedział kładąc się do łóżka. Załamana wyszłam od Niego wchodząc do siebie. Zamknęłam drzwi oświetlając pokój małą lampką . Energicznie przebrałam się w pidżamę i wskoczyłam do łóżka. Nie zasnęłam. Nie mogłam . Znów kilka godzin z rzędu myślałam o słowach brata. Sto myśli w mojej głowie kłóciło się ze sobą. Wymyślałam miliony powodów, dla których mógłby coś ukrywać. Zastanawiałam się też, co miałby przede mną kryć. Zasypiałam, a po chwili znów się budziłam. Spojrzałam na telefon . Kilka godzin wstecz napisał mi smsa ' Dobranoc. kocham Cię mała ;** ' . Otarłam łzę -  bez powodu .  Po niej mi ulżyło. Ze zmęczenia zasnęłam . 

                                                   * * *

Rano obudził mnie budzik . Przetarłam oczy zastanawiając się jaki mamy dzień tygodnia i co ja tak właściwie miałam robić . Spojrzałam na kalendarz. 2 wrzesień. ' O cholera ' powiedziałam wychodząc z pokoju. Zeszłam na dół. Usiadłam przy stole - jak zwykle, ostatnia . Dołączyłam do rodziny ziewając. 

- Mamoo, zrób mi bułkę . - powiedziałam prosząc.   

- Sama nie umiesz ? - zapytał tata . 

- Nie chcę mi się . 

- No to masz problem . - zaśmiał się . Uszykowałam sobie szybką kanapkę z serem , po czym popiłam gorącym kakaem . Wróciłam do pokoju , wrzuciłam na siebie luźny t-shirt i krótkie jeansy, na nogi założyłam zielone trampki a włosy spięłam w kucyk . Użyłam tuszu i kredki, po czym wypachniłam się perfumami mamy . 

- Wychodzę . - krzyknęłam oznajmiając reszcie rodziny . 

- A gdzie ty idziesz ? - zapytał brat . 

- No do szkoły, głąbie . - odpowiedziałam . 

- Bez plecaka, głąbie ? - zaśmiał się . 

- O cholera . - rzuciłam biegnąc po schodach . Nie miałam przed sobą ani nowego planu ani dużej ilości książek. Spakowałam cztery zeszyty i podręczniki z matmy, gegry i niemca. Nie miałam nawet pojęcia co dzisiaj jest w planie. Wybiegłam, ponownie oznajmiając wszystkim, że idę do szkoły. W ogrodzie czekał już na mnie Sebastian . Pocałował mnie na przywitanie . 

- Ślicznie wyglądasz , kocie . - szepnął mi do ucha. 

- Normalnie . - powiedziałam całując go w policzek . Doszliśmy do przystanku w ostatniej chwili. Przywitaliśmy się z resztą grupy wsiadając do autobusu . Oczywiście zajęliśmy honorowe miejsca - na samym tyle . Godzina jazdy była męcząca, ale i przyjemna mając ze sobą grupę wiernych ludzi i jedną kochającą osobę . W końcu dojechaliśmy na miejsce. Weszliśmy do nowego budynku , nowych mierzących nas ludzi, nowych nauczycieli . 

- No trudno, ale spoglądając na nich to chyba my jesteśmy tacy .. - zaczął Diler . 

- ..tacy lepsi . - dokończyłam .

- A plan ktoś zna ? - zapytała Julka.

- Yy, laski mają w-f , a chłopacy niemca . - odpowiedział Prosty . Tuż po Jego słowach rozległ się pierwszy dzwonek . 

- No to , komu w drogę .. - zaczął Mateusz . 

- ..temu trampki . - dokończyła Aśka . 

- Udanego w-fu laski . - rzucili chłopacy . 

- Wzajemnie wy deutschmeni . - powiedziałam całując Sebastiana . Wszyscy rozeszli się do swoich sal .

- Pierwsza lekcja . - zaśmiałyśmy się . 

- Kiedyś będziemy z niej uciekać . - powiedziałam snując dalekie plany ..

CDN.

Zuza