Pisała Maggie cz.7

Wysyłajcie swoje opowiadania na email : elo.kochanie@wp.pl Tylko proszę Was wysyłajcie już opowiadania w całości!:) Wszystkie zostaną opublikowane i pamiętajcie się podpisać!

CZĘŚĆ SIÓDMA

Pokój był średnich rozmiarów, jednak od razu się nim zachwyciłam. Ściany były niebieskie, a podłogi z ciemnego drewna. Od razu polubiłam ten pokój.

Duże okno wychodziło na małe, malownicze jeziorko nieopodal lasu. Szybko otworzyłam szafę i zaczęłam się rozpakowywać, aby prędzej zbadać okolicę.

.....

Po kilkunastu minutach rozpakowywania usłyszałam ciche pukanie. Jednak osoba pukająca nie czekała na żadne rekacje z mojej strony, ponieważ bez zaproszenia wparowała do pokoju. No raczej nie "wparowała" tylko "wparował". Był to Daniel.

-No siema -uśmiechnął się. -Co tam u Ciebie? Pomóc Ci może?

I zanim zdążyłam zaprotestować już chwycił pierwszą lepszą rzecz z mojej walizki.. Która oczywiście okazała się stanikiem.

-No, proszę proszę -Daniel zarechotał głośno. -Co my tu mamy? 

-Oddawaj to! -krzyknęłam i ze śmiechem zaczęłam gonić za Danielem aby oddał niefortunny stanik.

Nagle Daniel zatrzymał się i odwrócił przodem do mnie, otwierając ramiona, przez co z impetem wpadłam mu w ramiona. Zaczął mnie łaskotać a ja się oczywiście coraz bardziej wierzgałam w jego ramionach.

-O mój Boże, Daniel -mówiłam przez łzy śmiechu. -Przestań.. Haha.. Proszę Cię, to takie śmieszne!

Tarzaliśmy się po podłodze, on z tym stanikiem w ręku, niemalże leżąc na mnie, i ja wrzeszcząca w niebo głosy z powodu śmiechu... Nic dziwnego, że ta sytuacja byłaby dość dziwna dla osób trzecich, prawda?

No i nagle do pokoju wparowała Elizabeth, Robert i na końcu pochodu nie kto inny jak ciotka. Zamarliśmy z Danielem, bo widzieliśmy jak to wygląda. Ja krzyczę, on trzyma mój stanik w ręce i niemalże na mnie leży. Cóż, sytuacja dość śmieszna.

-DANIELU! -ryknął Robert.-Jak Ci nie wstyd?! Po tym jak ją obroniłeś na stacji?! Sam okazujesz się taki sam! NIE TAK CIĘ WYCHOWYWAŁEM MÓJ DROGI! Masz coś na swoje usprawiedliwienie?!

-Tak tato -powiedział Daniel, nadal uśmiechając się szeroko. Wstał szybko z podłogi i podał mi rękę. -To tylko taka zabawa, zabrałem jej stanik z walizki i goniliśmy się, no wiesz, tak dla zabawy.. I w końcu zacząłem ją łaskotać a ona -w tym momencie oboje dusiliśmy się niemal ze śmiechu. -A ona się tak darła, bo ma straszne łaskotki...

W tym momencie wybuchnęliśmy niekontrolowanym śmiechem. Elizabeth z Robertem wymienili szczere uśmiechy, a tylko ciotka przyjęła wyniosłą minę.

-Moja droga -zwróciła się do mnie. -Panience tak nie przystoi. Powinnaś się wstydzić, i jeszcze te twoje krzyki. Nie życzę sobie, abyś się w ten sposób zadawała z Danielem. Jak ty wyglądasz, dziecko -ciotka załamała ręce, a ja nadal, niemal ostatkiem sił, powstrzymywałam się od śmiechu. -Doprowadź się do porządku. Obiad będzie za godzinę w jadalni -zmierzyła mnie jeszcze jednym, wyniosłym i zimnym spojrzeniem, po czym wymaszerowała dumnie z pokoju, a za nią Robert i Elizabeth.

Spojrzeliśmy na siebie z Danielem i wybuchnęliśmy gromkim śmiechem. 

-Widziałaś ich miny? Widziałaś? -Daniel ledwo nad sobą panował. Ja jednak po ostrzeżeniu ciotki wolałam na razie jej nie denerwować.

-Daniel -powiedziałam ledwo powstrzymując śmiech. -Wolę jej nie denerwować, wiesz, widzę ją pierwszy raz w życiu..

-Dobra, dobra. To co -puścił do mnie oczko. -Po obiedzie idziemy pojeździć konno?

-Co? -wyszczerzyłam oczy. -Nigdy tego nie robiłam.. Szczerze mówiąc trochę się boję.

-Nie masz czego -znów zaśmiał się Daniel. -Wszystkiego Cię nauczę. No to co? Do zobaczenia na obiedzie!

Ruszył w stronę drzwi, jednak sobie coś przypomniałam i znów zaczęłam się śmiać.

-O co chodzi? -Daniel odwrócil się zdziwiony.

-Stanik.. -powiedziałam ledwo wyduszając jakiekolwiek słowa.

I on do mnie znów dołączył w tej salwie radości. Rzucił niefortunną część garderoby na łóżko i szybko wyszedł. Znów zostałam sama.

Jeszcze przez chwilę stałam nieruchomo w ciszy, jaka zapadła po jego wyjściu, rozmyślając co się przed chwilą wydarzyło i uśmiechnęłam się, jakby sama do siebie, po czym powróciłam do rozpakowywania się.

CDN

Maggie